بررسی تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت سینوویوم انسان به سلول‌های شبه عصبی در محیط آزمایشگاه

مقدمه: سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم می‌توانند در محیط کشت تک لایه با روند پیری کند و نگهداری قابلیت‌های تمایزیشان به چندین رده به شکل وسیعی گسترش یابند. با تشخیص توانایی‌های بالای سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم، تمایز نورونی این سلول‌ها مورد بررسی قرارگرفته است. روش کار: سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت سینوویوم از مفصل زانوی بیماران با مشکل پارگی رباط صلیبی قدامی و بیماری کیست پشت زانویی جداسازی شدند. این سلول‌ها با غلظت‌های مختلف سرم گاوی و محیط کشت (Dubleco's Modified Eagles Media (DMEM- تکثیر یافتند. رنگ آمیزی آلیزارین رد و اویل رد برای بررسی بنیادی بودن سلول‌ها انجام شد. سپس در محیط آزمایشگاه سلول‌ها با بتا مرکاپتو اتانول و رتینوئیک اسید القا شدند. آزمایش واکنش زنجیره ای پلی مراز نسخه برداری معکوس (RT-PCR) برای بررسی بیان ژن‌های اختصاصی سلول‌های استئوسیتی و آدیپوسیتی و اثبات حضور ژن‌های نورونی انجام شد. یافته‌ها: تحلیل ژنی حاکی از بیان شدن ژن‌های اختصاصی رده‌های آدیپوسیتی و استئوسیتی بود. همچنین با القای نورونی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم به انواع مختلفی از سلول‌های نورونی متمــایز شدند. آزمایش RT-PCR، توصیف کننده سطوح mRNA کد شده برای نوروفیلامنت حد واسط و انولاز خاص نورونی در سلول‌های القا شده بود. نتیجه گیری: در مجموع به نظر می‌رسد بافت سینوویوم که در بیش‌تر عمل‌های جراحی زانو قسمتی از آن کنده و دور ریخته می‌شود، می‌تواند به عنوان منبعی غنی از سلول‌های بنیادی مزانشیمی در پروتکل‌های سلول درمانی و نیز مهندسی بافت مورد استفاده قرار گیرد. القای سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از سینوویوم با مواد القایی از قبیل بتا مرکاپتو اتانول و رتینوئیک اسید می‌تواند سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت سینوویوم را به شکل موثری به سلول‌های شبه‌عصبی متمایز کند.